Siedzimy i słuchamy "Dzieci z Bullerbyn" (w wersji młodzieży "Dzieci z Bullerben") i "Pippi Pończoszankę" w wykonaniu genialnej Edyty Jungowskiej. A ja mam ciągle problem, bo książką mojego dzieciństwa była "Fizia Pończoszanka" wydana w 1982 r. i mówię młodzieży - posłuchajmy Fizię Pończoszankę, to znaczy Pippi Langstrump, to znaczy Pippi Pończoszankę.
I chociaż częstotliwość słowa "głupi" w "Dzieciach z Bullerbyn" mnie zmraża, a mama Pippi jest aniołkiem - młodzież: "Mamo, czy Ty też możesz być aniołkiem?", to bierzemy przekąski i słuchamy obie z przyjemnością.
I wspomnienia grudnia odnalezione dziś w telefonie:
